خدایـــــــــــــا؛

بابت هر شبی که بی شکر سر بر بالین گذاشتم؛

بابت هر صبحی که بی سلام به تو آغاز کردم؛

بابت لحظات شادی که به یادت نبودم؛

بابت هر گره که به دست تو باز شد و من به شانس نسبتش دادم؛

بابت هر گره که به دستم کور شد و مقصر را تو دانستم؛

مرا ببخش ...

خداوندا

خدایا کفر نمی‌گویم،

پریشانم،

چه می‌خواهی‌ تو از جانم؟!

مرا بی ‌آنکه خود خواهم اسیر زندگی ‌کردی.

خداوندا!

اگر روزی ‌ز عرش خود به زیر آیی

لباس فقر پوشی

غرورت را برای ‌تکه نانی

‌به زیر پای‌ نامردان بیاندازی‌

و شب آهسته و خسته

تهی‌‌دست و زبان‌بسته

به سوی ‌خانه باز آیی

زمین و آسمان را کفر می‌گویی

نمی‌گویی؟!

خداوندا!

اگر در روز گرماخیز تابستان

تنت بر سایه‌ی ‌دیوار بگشایی

لبت بر کاسه‌ی‌ مسی‌ قیر اندود بگذاری

و قدری آن طرف‌تر

عمارت‌های ‌مرمرین بینی‌

و اعصابت برای‌ سکه‌ای‌ این‌سو و آن‌سو در روان باشد

زمین و آسمان را کفر می‌گویی

نمی‌گویی؟!

خداوندا!

اگر روزی‌ بشر گردی‌

ز حال بندگانت با خبر گردی‌

پشیمان می‌شوی‌ از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت.

خداوندا!

تو مسئولی.

خداوندا!

تو می‌دانی‌ که انسان بودن و ماندن

در این دنیا چه دشوار است،

چه رنجی ‌می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است.....

این روزهـا كسـی،

به خـودش زحمـت نمیدهـد یك نفـر را كشـف كنـد ،

زیبـایی هـایش را بیـرون بكــِشـد ،

تلخـی هـایش را صبـر كنـد ...

آدمهـای ِ امـروز،

دوستـی هـای ِ كنسـروی می خواهنـد !

یك كنسـرو كه درش را بـاز كننـد ؛

بعـد ...یـک نفـر،

شیرین و مهـربـان،

از تویش بپَـرد بیـرون !

و هی لبخنـد بزنـد

و بگویـد :" حـق بـا تـوسـتــــ 

برای آدمها مرز بگذارید... 

مرز صمیمیت؛

مرزتماس فیزیکی؛

مرز گفتار؛ 

مرز کلام؛

شما این مرز را تعیین کنید! 

و همیشه یک قدم عقب تر بایستید!

همیشه... !!!

من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی

مشت بر مهره ی تنهایی من پیچاندی

            مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت

            بارها دور زدی ذهن مرا گرداندی

ذکرها گفتی و بر گفته ی خود خندیدی

از همین نغمه ی تاریک مرا ترساندی

            بر لبت نام خدا بود ، خدا شاهد ماست

            بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی

دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت

عادتت را به غلط چرخه ی ایمان خواندی

            قلب صد پاره ی من مهره ی صد دانه نبود

            تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی

جمع کن رشته ی ایمان دلم پاره شدست

من که تسبیح نبودم تو چرا چرخاندی

نشسته ای و نگاه تو خیره بر ماه است

همیشه دلخوری ات با سکوت همراه است

               خدا کند که نبینم هوای تو ابریست

               ببخش! طاقت این دل عجیب کوتاه است

همیشه دل نگران تو بوده ام، کم نیست

همیشه دل نگران ِ کسی که در راه است

               بتاز اسب خودت را ولی مراقب باش

               که شرط ِ بردن بازی سلامت شاه است

نمی رسد کسی اصلا به قله ی عشقت

گناه پای دلم نیست! راه، بیراه است

               به کوه ِ رفته به بادم ، نسیم تو فهماند

               که کاه هرچه که باشد همیشه یک کاه است

ببند پای دلم را به عشق خود ، این دل

شبیه حضرت چشم تو نیست!گمراه است

               به بغض چشم تو این شعر ، اقتدا کرده ست

               که طاعت شب و روزش اقامه ی آه است

قصیده هرچه کند عشق را نمی فهمد

عجیب نیست که چشمان تو غزلخواه است

               تو هستی و همه ی درد شعر من این جاست

               که با وجود تو بغضم شکسته ی چاه است  .

دلمــان خـوش اســت که می نویســیم

و دیگــران می خـواننــد

و عــده ای می گـوینــد

آه چـه زیبــا 

و بعضــی اشـک می ریــزند 

و بعضــی مـی خنــدنـد دلمــان خـوش اســت به لــذت هــای کــوتـاه به دروغ هــایی که

از راســت بـودن قشنــگ تـرند به اینکــه کســی برایمــان دل بســوزاند یـا کســی عاشقمــان شــود 

با شــاخه گلی دل می بنــدیـم و با جملــه ای دل می کــنیم!!!!!!!!!!!

مــوجــودات ِ غــريبـي هـستيـم !

نـه طاقــت ِ دروغ را داريـــم …

و نــه تحــمّل ِ حـقــيــقت را !!